Na veel wikken en wegen heb ik in april 2015 besloten om over te gaan tot aanschaf van de Olympus OM-D E-M5 Mark II. Naast mijn Pentax K3 wilde ik graag een kwalitatief en compact formaat camera erbij dat handig is om mee te nemen voor onderweg en op reis. Het bleek een fantastische keuze te zijn: compact, het klassieke uiterlijk en fotokwaliteit. Ook heeft Olympus uitstekende lenzen in zijn assortiment. Anderhalf jaar later heb ik toch besloten de E-M5II weer te gaan verkopen. Maar waarom, zou je denken als je er zo tevreden mee bent? In dit artikel lees je de hoogtepunten maar ook wat ik de nadelen van deze camera vind.

Door zijn kleine formaat is de camera handig in gebruik en zo liet ik de K3 vaker op de plank liggen. Inmiddels heb ik de K3 verkocht, maar toch mis ik iets in de foto’s wanneer ik met de Olympus foto’s maak en wat ik wel met de K3 heb ervaren.

Tijdens mijn reis naar West USA in 2013 vond ik de Pentax (de K5 met het 16-50 F2.8 objectief) met zijn zware gewicht een last om te dragen, zowel om de nek als in de tas. Toen onstond al het idee om een andere camera erbij aan te schaffen. Aangezien ik met de E500 al een eerdere positieve ervaring met Olympus heb gehad, bleef het idee hangen om toch weer eens naar Olympus terug te gaan. Maar ik was er nog steeds niet van overtuigd of ik het wel moest doen want het hanteren van twee verschillende camerasystemen is een kostbare zaak. En begin 2015 was hij daar, de opvolger van de E-M5 kwam uit: de E-M5 MII. De positieve reviews deden mij overtuigen om tot aanschaf over te gaan. Toen ik de camera in handen kreeg was ik er door het klassieke uiterlijk en zijn robuuste bouw helemaal weg van.

Bouw en Lenzen

De camera valt onder systeemcamera’s wat inhoudt dat de traditionele spiegel zoals bij spiegelreflexcamera’s is weggelaten. Hierdoor wordt het mogelijk dat een fabrikant een kleiner formaat camera en lenzen arsenaal kan ontwikkelen. Zo eigenwijs als Olympus is gaat zij nog een stukje verder met een kleinere sensor doormiddel van het Micro Four Thirds formaat. Een 4/3 sensor ten opzichte van een sensor in een fullframe camera, en dan nog iets kleiner.

De camera is mooi afgewerkt en het geheel voelt zeer robuust aan. Ondanks dat hij klein is ligt de camera lekker in de hand. Ook het EVF (de elektronische zoeker) viel mij 100% mee, het beeld is scherp en duidelijk. De autofocus reageert lekker snel zoals ik gewend was bij de Olympus E500. Dit in tegenstelling tot Pentax waarbij de autofocus van de lenzen bijzonder traag is, wat belemmeringen oplevert voor sportfotografie en andere snelle onderwerpen.

De E-M5 MII camera kocht ik samen met het M.Zuiko 12-40 F2.8 objectief. Een kwalitatieve groothoeklens dat scherpe resultaten oplevert met weinig vervorming. Ook heeft de lens zeer weinig last van achromatische aberraties (paarse/blauwe randen rondom objecten door vel tegenlicht). Deze lens had ik afgelopen november ook mee op mijn weekendtrip naar Berlijn. Het was een genot om foto’s te maken in plaats van druk te maken om een zware camera zoals ik met de Pentax heb ervaren.

Later in het jaar kocht ik de kleine M.Zuiko 17mm F1.8 erbij. Deze camera/lens combinatie maakt het geheel zeer compact en past makkelijk in een hoekje van de dagelijkse tas. Met een kleinere camera ben je op straat minder opvallend aanwezig dan met een grote SLR body, en dat is een groot voordeel.

De weg vinden in het menu

Het grote nadeel voor mij is dat het menu van de EM5 MII moeilijk te doorgronden is. De menustructuur is complex wat voor mij (vaak) zoeken betekent(de). Het wilde mij maar niet lukken om te wennen aan de schakelknop aan de achterkant van de camera. Voor het instellen van de witbalans en de ISO waarde dien je de 1/2-schakelknop naar positie 2 te schakelen, waarna je met de draaiknoppen de gewenste waarden kunt aanpassen. In positie 1 worden met de draaiknoppen het diafragma en sluitertijd veranderd. Hierin schuilt het gevaar dat je vergeet om de schakelknop van positie 2 weer om te zetten naar positie 1. Dan wordt per ongeluk de witbalans/ ISO waarde aangepast terwijl je eigenlijk Diafragma/Sluitertijd wilt aanpassen. Dus is het frustrerend wanneer dit telkens vergeten wordt.

E-M5 MII en zijn Sensor

De 16MP sensor van de EM5 MII genereerd mooie kleuren. Soms bij rode en gele objecten vind ik deze kleuren wat te overheersend aanwezig, maar dit kan met een fotobewerkingsprogramma makkelijk worden aangepast.
Wanneer ik mijn Pentax weer in de hand nam vond ik de resultaten van de K3 toch fijner dan van de Olympus. De foto’s zijn romiger van karakter met meer scherpte/diepte. Het Micro Four Thirds formaat laat soms bij landschap of andere onderwerpen ruimte over aan de onder- of bovenkant van het kader. Dan past het onderwerp net niet lekker in het beeld. Het is mogelijk om in de camera de beeldverhouding aan te passen van 4:3 naar 3:2. Maar achteraf is dit ook natuurlijk door het bijsnijden van de afbeelding in een beeldbewerkingsprogramma. Het is hierbij echt een gevoelskwestie wat voor beeld lekker oogt.
Daarbij is de 16MP sensor ook nog eens een voordeel, want de RAW bestanden zijn kleiner dan bij bijvoorbeeld een 24MP sensor en dat bespaart dus schijfruimte.

In het volgende voorbeeld het verschil tussen beide beeldverhoudingen.

Fujifilm X-T2

In de loop van het jaar kwam Fujifilm in beeld, net zoals Olympus ontwikkelen zij systeemcamera’s maar dan met een APS-C sensor. Wat zijn er veel positieve recensies over de nieuwe X-T2 te vinden. Aan de hand van deze recensies kun je zeggen dat Fujifilm flink in de lift zit. De autofocus is namelijk flink verbeterd tegenover de X-T1 en er zijn positieve ontwikkelingen op het gebied van lenzen.

Bij Foto Looman in Purmerend mocht ik de camera uitproberen. En inderdaad, de autofocus met de lenzen reageerde ontzettend snel. Het menu is vrij compact en zeer overzichtelijk. De Isowaarde en sluitertijd zijn snel toegankelijk doormiddel van de grote draaiknoppen die aan de bovenkant van de camera zijn geplaatst. Het diafragma wordt ingesteld met de diafragmaring op de lens. Het is een bijzondere ouderwetse benadering zoals bij oudere analoge camera’s. Fotograferen zou ook simpel moeten zijn: niet bezig zijn met je camera maar meer aandacht op het onderwerp en de omgeving.

Conclusie

Het is natuurlijk niet de bedoeling om elke drie jaar een andere camera aan te schaffen. Wees blij met wat je hebt want er is namelijk altíjd wel iets beters. Ik probeer het ‘Gear Acquisition Syndrome’ (GAS) in te dammen omdat je niet alles nodig hebt. Het is verleidelijk om te denken “Als ik dit koop dan doe ik zus en zo” terwijl de praktijk achteraf vaak anders blijkt. Wel zoek ik naar een tussenweg met compactheid, focussnelheid en een camera dat handig te bedienen is. Op dit moment ben ik van mening dat Fujifilm daar aardig goed in is geslaagd.

Hoogtepunten van de Olympus OM-D E-M5 Mark II:

– Met zijn klassieke uiterlijk is de camera zeer robuust gebouwd en mooi afgewerkt
– Kwalitatieve 16MP sensor, wat ook de RAW bestanden klein houdt (in tegenstelling tot 24MP)
– IBIS (In Body Image Stabilisation)
– De camera ligt lekker in de hand
– De draaiknoppen draaien soepel en je hebt er goed grip op
– Compact camerasysteem
– Olympus bouwt objectieven van hoge kwaliteit
– LiveTime view voor langere sluitertijden

Nadelen:
– Het menu is complex (waar vind ik…nou ook alweer?). En de 1/2 schakelknop blijft lastig om aan te wennen
– Afhankelijk van het onderwerp past het beeld soms niet in het kader, het 4:3 beeldverhouding is dan niet helemaal fijn. Natuurlijk, je kan de instellingen aanpassen naar 3:2 formaat.

Zou ik de camera aan iemand anders aanraden? Jazeker! Ondanks dat ik de inrichting van het menu lastig vind zou ik de camera toch willen adviseren. Zie alle pluspunten tegenover de nadelen. Probeer in de camerawinkel de camera uit: snuffel eraan en laat deze door je handen glijden. Vraag van te voren of de winkelmedewerker een accu voor jou wil opladen. Probeer dan ook een andere camera die je op het oog hebt om zo een goede afweging te kunnen maken.

M.Zuiko 12-40 F2.8

Zoals ik hierboven al schreef is de M.Zuiko ED 12-40mm F2.8 een kwaliteitslens. Robuust gebouwd en levert scherpe resultaten. Hieronder volgt een aantal foto’s die met deze lens zijn gemaakt.

M.Zuiko ED 17mm F1.8

Dankzij het compacte formaat is het M.Zuiko ED 17mm F1.8 objectief ideaal voor straatfotografie. De camera-lens combinatie past met gemak in de dagelijkse tas. Wel vind ik het nadeel dat hij wel af en toe last heeft van achromatische aberraties. Hieronder een aantal foto’s die ik met deze lens heb gemaakt.

Te koop bij CameraNU

EM5 MII: Olympus OM-D E-M5 Mark II
M.Zuiko 12-40 F2.8: M.Zuiko ED 12-40mm F2.8
M.Zuiko 17mm F1.8: M.Zuiko ED 17mm F1.8